1 stycznia 2016r. wchodzi w życie zmieniony art. 21 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze. Zgodnie z jego nowym brzmieniem obowiązek złożenia do sądu wniosku o ogłoszenie upadłości, spoczywać teraz będzie także na prokurencie. Wynika to faktu, iż przepis nakłada taki obowiązek na każdego, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentacji, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami.

Warto wspomnieć, iż w obecnym stanie prawnym Sąd Najwyższy w orzeczeniu o sygn. V CSK 177/12 stwierdził, że ustawa prawo upadłościowe i naprawcze nie nakłada na prokurenta obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. W związku z powyższym, zdaniem SN, nie może on ponosić odpowiedzialności za jego naruszenie.

Jaki praktyczny skutek niesie za sobą wskazana nowelizacja?

Prokurent tak jak członkowie zarządu może odpowiadać za szkodę powstałą na skutek niezłożenia wniosku o upadłość w terminie – szkoda będzie z zasady obejmowała wysokość niezaspokojonej wierzytelności (ze wzgledu na domniemanie dotyczące wysokości szkody wierzyciel nie będzie musiał starać się, aby wykazać wysokość szkody).

Zmiany mogą budzić kontrowersje z uwagi na brak po stronie prokurentów instrumentów kontroli sytuacji ekonomicznej w danym podmiocie. Dla prokurentów ww. zmiany mają bardzo istotne znaczenie i poważnie zmieniają ich dotychczasowy zakres odpowiedzialności. Od tej pory powinni monitorować kondycję finansową oraz płynności regulowania bieżących zobowiązań i ich wysokości przez podmioty, w których pełnią swoje fukcje.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. prawo zamówień publicznych (tj. z dnia 28 maja 2013 r., Dz.U. z 2013 r. poz. 907), zwanej dalej: Upzp, nie ujawnia się informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwaw rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli wykonawca, nie później niż w terminie składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, zastrzegł, że nie mogą być one udostępniane oraz wykazał, iż zastrzeżone informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa.

Przy czym należy pamiętać, iż wykonawca nie może zastrzec informacji, o których mowa w art. 86 ust. 4. Upzp (nazwy firmy, adres wykonawcy, informacje dotyczące ceny, terminu wykonania zamówienia, okresu gwarancji i warunków płatności zawartych w ofercie).

Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności (art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993 r., tj. z dnia 26 czerwca 2003 r. (Dz.U. Nr 153, poz. 1503).

Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu (po nowelizacji z dnia 29.08.2014 r., Dz. U. z 2014 r., poz. 1232) na wykonawcę został nałożony obowiązek wykazania, iż zastrzeżone przez niego informację stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa. Tak więc chcąc skorzystać z dobrodziejstw ww. przepisu, wykonawca już w samej ofercie powinien wykazać, iż zastrzeżone informacje stanowią tajemnicę jego przedsiębiorstwa. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego aby dane informacje stanowiły tajemnicę przedsiębiorstwa muszą być spełnione kumulatywnie następujące przesłanki:

• informacje te  muszą posiadać charakter techniczny, technologiczny lub organizacyjny lub też posiadać wartość gospodarczą;
• informacje nie zostały nigdy ujawnione do wiadomości publicznej;
• a ponadto podjęto w stosunku do nich niezbędne działania w celu zachowania ich w poufności.

Jeśli więc okaże się, że wykonawca ujawnił te informacje np. w ramach innego przetargu, wówczas nie można wskazywać, iż stanowią one tajemnicę przedsiębiorstwa.

W sytuacji gdy wykonawca nie wykaże, że zastrzeżone przez niego w ofercie informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, zastrzeżenie tajemnicy będzie nieskuteczne. Określony w ustawie termin na zastrzeżenie informacji złożonych w ofercie jak również wykazanie, że stanowią one tajemnicę przedsiębiorstwa – czyli spełnienie obu warunków ustawowych w określonym terminie – składa się na wykonanie po stronie zastrzegającego tajemnicę obowiązku powzięcia działań mających na celu zachowanie poufności przedstawionych informacji. Jeżeli wykonawca tego nie dokonał nie ma ustawowych podstaw do wzywania go do składania oświadczenia zawierającego wykazanie przyczyn objęcia danych informacji tajemnicą przedsiębiorstwa. Jeżeli wykonawca nie wykonał ciążących na nim obowiązków zgodnie z art. 8 ust. 3 Upzp to brak uzasadnienia zastrzeżenia tajemnicy przedsiębiorstwa w ofercie zwalnia zamawiającego z obowiązku zachowania poufności wskazanych w ofercie informacji (wyrok KIO z dnia 2 marca 2015 r., sygn. akt KIO 279/15).

Mamy świadomość, iż przedsiębiorcy szukają innowacyjnych, nieszablonowych rozwiązań. Naszym zadaniem jest dotrzymanie im kroku, dlatego też zdecydowaliśmy się wziąć udział w innowacyjnym Projekcie przygotowanym przez RRC Sp. z o.o. Dysponując Zespołem profesjonalnych prawników, wspierających od wielu lat przedsiębiorców z branży IT, specjalnie dla RRC Sp. z o.o. stworzyliśmy usługę „Assistance in law” –  która pozwoli na wsparcie prawne partnerów handlowych RRC Sp. z o.o. Szczegóły już wkrótce!

Przedsiębiorcy, którzy działają w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością często zadają sobie pytanie czy osoba będąca członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uprawniona z mocy postanowień umowy spółki do reprezentowania spółki łącznie z drugim członkiem zarządu, może zostać ustanowiona pełnomocnikiem do określonego rodzaju czynności przez zarząd tej spółki. Powyższa kwestia stała się przedmiotem uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2014 r. III CZP 17/14. Na tak postawione pytanie Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi twierdzącej.

Sąd zastrzegł, że członek zarządu występujący jako pełnomocnik powinien wyraźnie określić swój status. Według Sądu Najwyższego, za dopuszczalnością udzielenia pełnomocnictwa członkowi zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością umocowanemu do reprezentowania tej spółki przemawiają względy praktyczne. Zdarzają się sytuacje, w których potrzeba dokonania określonej czynności prawnej występuje w okresie, gdy z jakichkolwiek przyczyn jest niemożliwe lub znacznie utrudnione wspólne działanie członków zarządu uprawnionych do łącznego reprezentowania spółki. W takiej sytuacji zostaje udzielone pełnomocnictwo do dokonania czynności i jeden z członków zarządu uprawnionych do łącznej reprezentacji spółki jest osobą właściwszą niż osoba trzecia, choćby z racji lepszego rozeznania w sprawach spółki. Warto jednak pamiętać, że takie pełnomocnictwo nie może mieć charakteru ogólnego.

W razie wątpliwości w przedmiocie możliwości udzielenia pełnomocnictwa członkowi zarządu w konkretnej sytuacji, prosimy o kontakt z Kancelarią.

Wierzycielom często umyka fakt, że w sytuacji, gdy posiadają niezaspokojoną wierzytelność wobec spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wówczas, gdy egzekucja przeciwko spółce okazała się bezskuteczna, mają możliwość zaspokojenia się z majątku osobistego członków zarządu takiej spółki. Przepisem, który daje taką możliwość jest art. 299 kodeksu spółek handlowych.

W praktyce pojawia się pytanie co w sytuacji, gdy członkowie zarządu spółki dokonali umownego podziału czynności i zadań realizowanych w ramach zarządu między jego poszczególnych członków. W konsekwencji tylko jeden członek zarządu był odpowiedzialny np. za kwestie finansowe spółki. Sąd Najwyższy w wyroku z 15.5.2014 r., II CSK 446/13 potwierdził, że tego typu umowa łącząca członków zarządu co do sposobu kierowania sprawami spółki, nie uchyla odpowiedzialności członka zarządu wynikającej z art. 299 k.s.h. Umowa taka ma jedynie znaczenie wewnątrzorganizacyjne.

Skontaktuj się z nami, gdy potrzebujesz dalszych informacji.