Kategoria: Prawo w praktyce

KOMPOZYCJA KWIATOWA PRZEDMIOTEM PRAWA AUTORSKIEGO

KOMPOZYCJA KWIATOWA PRZEDMIOTEM PRAWA AUTORSKIEGO

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Czy zatem utworem może być kompozycja kwiatowa w naszym ogrodzie?

Twórca aranżacji ogrodowej np. kwietnika – jeśli tylko jego kompozycja będzie przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonym w jakiejkolwiek postaci – jak najbardziej uzyska ochronę wynikającą z prawa autorskiego.

Bez znaczenia pozostaje fakt, iż elementy składające się na utwór (całość kompozycji) zmieniają się pod wpływem czynników zewnętrznych np. opadów deszczu, letniego słońca. Warunki atmosferyczne mogą oczywiście wpływać na efekt końcowy kompozycji ogrodowej, jednak nie ma to znaczenia dla możliwości przypisania jej ochrony prawno-autorskiej. To bowiem twórca kompozycji decyduje o kolorystyce poszczególnych elementach składających się na całość kompozycji, gatunkach i rodzajach wykorzystanych roślin oraz ich rozmieszczeniu. Okoliczność, iż siły przyrody ingerują w ustalony przez twórcę kształt kompozycji i oddziałują na stabilność jej utrwalenia, pozostaje bez znaczenia dla możliwości objęcia tego typu utworu ochroną prawno-autorską. Brak stabilności utrwalenia utworu nie wyklucza bowiem jego ustalenia.

Kompozycja kwiatowa, która została ustalona w jakiejkolwiek postaci – choćby nietrwałej, ale w sposób umożliwiający osobom trzecim poza twórcą zapoznać się z jej treścią – podlega ochronie autorskiej.

Dlatego też ikebana będzie mogła posiadać status utworu w rozumieniu prawa autorskiego.

Wsparciem dla tej argumentacji znajdziemy także w orzecznictwie Sądu Najwyższego np. w wyroku z dnia 25.04.1973 r., sygn. akt I CR 91/73. Zdaniem Sądu Najwyższego „utwór artystyczny staje się przedmiotem prawa autorskiego już wtedy, kiedy następuje jego ustalenie, tj. gdy przybierze jakąkolwiek postać, choćby nietrwałą, jednak o tyle stałą, żeby treść i cechy utworu wywierały efekt artystyczny. Kompozycje z kwiatów odpowiadają temu wymaganiu. Dlatego niedozwolone jest ich odtwarzanie bez zgody autora, między innymi sposobem fotograficznym, do innego użytku niż własny użytek osobisty, a w szczególności – do użytku związanego z osiągnięciem korzyści materialnej.

KOMPOZYCJA KWIATOWA PRZEDMIOTEM PRAWA AUTORSKIEGO

PROSTA SPÓŁKA AKCYJNA – P.S.A.

PROSTA SPÓŁKA AKCYJNA – P.S.A.

Od 01 marca 2020 r. zaczną obowiązywać przepisy wprowadzające nową formę prowadzenia działalności gospodarczej w postaci tzw. prostej spółki akcyjnej.

Coraz ważniejszym elementem współczesnej gospodarki stają się przedsięwzięcia oparte o nowoczesne technologie, w których kapitał ludzki posiada najistotniejsze znaczenie gospodarcze. Dlatego też, jak czytamy w uzasadnieniu projektu, w PSA – pomimo, iż będzie to spółka kapitałowa – zezwolono na wnoszenie wkładów w postaci świadczenia pracy lub usług, a także innego rodzaju wkładów, które nie poddają się łatwej rynkowej wycenie.

Prosta spółka akcyjna to:

  • nowe rozwiązanie dla start-up -ów do prowadzenia innowacyjnych przedsięwzięć;
  • kapitał zakładowy – na poziomie co najmniej 1 zł;
  • odrębny byt od wspólników i osobowość prawna, akcjonariusze nie odpowiadają za jej zobowiązania;
  • aportem na pokrycie akcji może być wszelki wkład mający wartość majątkową, w szczególności świadczenie pracy lub usług;
  • akcje nie posiadają wartości nominalnej, nie stanowią części kapitału akcyjnego i są niepodzielne;
  • wysokość kapitału akcyjnego nie jest określona w umowie spółki, do zmian jego wysokości nie stosuje się przepisów o zmianie umowy spółki;
  • obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych;
  • obowiązek posiadania polityki rachunkowości i planu kont.

PROSTA SPÓŁKA AKCYJNA – P.S.A.

PRAWA AUTORSKIE DO STWORZONEJ DOKUMENTACJI

PRAWA AUTORSKIE DO STWORZONEJ DOKUMENTACJI

Należy także pamiętać, iż sporządzenie programu komputerowego w formie poleceń określonego języka programowania poprzedza – co do zasady – opracowanie dokumentacji projektowej. Niezależnie więc od praw autorskich do samego programu komputerowego, umowa powinna zawierać postanowienia dotyczące kwestii praw autorskich do dokumentacji projektowej.

Bardzo istotnym elementem klauzul prawno-autorskich jest również wskazanie przez strony momentu, w którym dochodzi do przeniesienia praw autorskich. Z perspektywy wykonawcy, korzystnym będzie np. wpisanie postanowienia, iż momentem tym jest zapłata w całości wynagrodzenia określonego w umowie. W interesie zaś zamawiającego jest aby przejście praw nastąpiło już wcześniej, np. z momentem dokonania odbioru systemu.

PRAWA AUTORSKIE DO STWORZONEJ DOKUMENTACJI

PRAWNO-AUTORSKA OCHRONA PROGRAMÓW KOMPUTEROWYCH

PRAWNO-AUTORSKA OCHRONA PROGRAMÓW KOMPUTEROWYCH

Zgodnie z prawem autorskim programy komputerowe (co do zasady) podlegając takiej samej ochronie jak utwory literackie. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Przy czym, idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Wśród umów dotyczących praw autorskich możemy wyróżnić umowy przenoszące autorskie prawa majątkowe oraz umowy upoważniające do korzystania z utworu jakim jest oprogramowanie (licencyjne). Przy czym, wskazać należy, iż w obydwu typach umów należy wskazać tzw. pola eksploatacji dla uprawnionego.

Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3 prawa autorskiego, obejmują prawo do:

  • trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
  • tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
  • rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

PRAWNO-AUTORSKA OCHRONA PROGRAMÓW KOMPUTEROWYCH

Czy bank może kserować dowód osobisty klienta?

Czy bank może kserować dowód osobisty klienta?

Czy bank może kserować dowód osobisty klienta?

Powszechną praktyką, stosowaną w wielu firmach przy zawieraniu umów z konsumentami jest kserowanie ich dowodów osobistych. Czy taka praktyka jest zgodna z prawem?

Rozważając powyższe w pierwszej kolejności należy odnieść się do przepisów ustawy Prawo bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 2357) (dalej „PrBank”), w szczególności art. 112b stanowiącego, że „Banki mogą przetwarzać dla celów prowadzonej działalności bankowej informacje zawarte w dokumentach tożsamości osób fizycznych.”. Pomimo przyzwolenia wyrażonego w omawianym przepisie Ustawodawca nie uregulował sposobu, w jaki bank może dokonywać czynności związanych z pozyskiwaniem danych osobowych klienta. Istotnym jest zatem rozróżnienie sytuacji, w której pracownik banku zwraca się o przekazanie dowodu tożsamości w celu weryfikacji danych, od czynności związanej ze skanowaniem bądź kserowaniem rzeczonego dokumentu w celu jego późniejszej archiwizacji. Utrwalanie danych osobowych przez kopiowanie lub przepisywanie nie przesądza samo z siebie o legalności albo nielegalności tej czynności.[1] Istotą jest bowiem ustalenie czy podmiot kopiujący dokument tożsamości ma podstawę prawną do przetwarzania wszystkich zawartych w nim danych[2].

Należy zgodzić się ze stanowiskiem wyrażonym przez dr. adw. P. Litwińskiego, który stwierdził, że: „dowód osobisty służy identyfikacji osoby, jest okazywany przy czynności wykonywanej osobiście. Wtedy dane z dowodu, w tym zdjęcie, są weryfikowane z rzeczywistością. Ale nie ma żadnych podstaw, żeby to samo zdjęcie było przechowywane w systemie banku, nie mówiąc już o danych ze starszych dowodów, które pozostają w obrocie, gdzie mieliśmy np. podany wzrost”. [3] Mając na względzie powyższe nie można uznać, iż kopiowanie bądź skanowanie dowodów osobistych związane z realizacją usług bankowych jest w pełni zgodne z przepisami, ponieważ przeczy temu zasada minimalizacji danych wyrażona w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (ue) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/we (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, dalej „RODO”).

„Czy bank może kserować dowód osobisty klienta?”

Pogląd dotyczący analizowanej kwestii wyraził również Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych w odpowiedzi na pismo Prezesa Związku Banków Polskich. Zgodnie z jej treścią „Sporządzanie kopii dowodów tożsamości w ocenie organu nadzorczego jest legalne jedynie wtedy, kiedy wynika to wprost z przepisów rangi ustawy.” Mając natomiast na względzie, iż przepisy zawarte w Ustawie Prawo bankowe nie regulują w takim zakresie wykonywania replik dokumentów publicznych uznać należy, że czynności banków związane z obsługą klientów powinny ograniczyć się wyłącznie do weryfikacji autentyczności oraz spisania danych z dokumentów tożsamości. Prezes UODO wskazał również, iż stanowczo sprzeciwia się takiej praktyce przy każdej czynności.  Jednocześnie organ zwrócił uwagę, iż decyzje wydawane do chwili obecnej, w tym decyzja wydana przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 22 lutego 2013 r. sygn. DOLIS/DEC-211/13 opierały się na nieobowiązujących obecnie przepisach prawnych.

Ponadto w opinii PUODO możliwości skanowania/kopiowania dowodów tożsamości nie powinna zostać całkowicie zakazana, ponieważ w niektórych sytuacjach działanie to jest legalne. Jako podstawę do sporządzania kopii dokumentów tożsamości należy wskazać m.in. przepisy ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu z dnia 1 marca 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1115, dalej również „TerroryzmU”). Zgodnie z art. 34 ust. 4 rzeczonej ustawy „Instytucje obowiązane na potrzeby stosowania środków bezpieczeństwa finansowego mogą przetwarzać informacje zawarte w dokumentach tożsamości klienta i osoby upoważnionej do działania w jego imieniu oraz sporządzać ich kopie.” Taką „instytucją obowiązaną” jest również bank, co daje mu prawo do sporządzania kopii dokumentów tożsamości.

Przytaczając art. 34 ust. 4 TerroryzmU zaznaczyć należy, że posiada on również pewne ograniczenia, m.in. art. 35 ust. 1 TerroryzmU wymieniający przypadki, w których Instytucje obowiązane są do stosowania środków bezpieczeństwa finansowego. Analizując powyższy przepis, jako przykład może posłużyć nam pkt. 2 lit, zgodnie z jego treścią stosowanie środków bezpieczeństwa jest możliwe w przypadku przeprowadzania transakcji okazjonalnej o równowartości 15 000 euro lub większej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy kilka operacji, które wydają się ze sobą powiązane.

„Czy bank może kserować dowód osobisty klienta?”

Kolejnym obostrzeniem związanym z możliwością skorzystania przez bank z art. 34 ust. 4 TerroryzmU jest konieczność poprzedzenia decyzji o sporządzeniu kopii dowodu tożsamości analizą oraz weryfikacją, czy faktycznie rzeczona czynność jest konieczna i zgodna z zasadami celowości i minimalizacji, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit b) i c) RODO. Ponadto zgodnie z art. 6 i 9 RODO, podstawą przetwarzania danych może być, np. uzasadniony interes administratora lub możliwość dochodzenia roszczeń. Oznacza to, że administrator dokonując „testu niezbędności” zobowiązany jest do wykazania, że absolutnie każda kategoria danych zamieszczona na dowodzie jest mu niezbędna dla realizacji celu jakim jest wykonanie usług bankowych.

Pomimo tego, że banki zgodnie ze wskazanymi powyżej przepisami mają możliwość kopiowania dokumentów tożsamości, nie należy tego uprawnienia pojmować jako działania niezbędnego do realizowania celów tych instytucji. Obecnie w prawie polskim nie ma ani zakazu kserowania dowodów osobistych na potrzeby realizacji umów, ani przepisu potwierdzającego taką możliwość. W związku z powyższym, za każdym razem należy w sposób wnikliwy przeanalizować wszystkie okoliczności stanu faktycznego. Należy mieć również na uwadze, że właściwym podejściem jest ograniczenie tego typu praktyk, w celu zminimalizowania ryzyka związanego z wykorzystywaniem danych osobistych do innych celów przez podmioty nieupoważnione, w tym do kradzieży tożsamości.

[1] wyroki NSA z 19 grudnia 2001 r., II SA 2869/00, NSA z 11 grudnia 2001 r., II SA 2684/00, NSA z 7 listopada 2003 r., II SA 1432/02,

[2] Dariusz Wociór „Ochrona danych osobowych i informacji niejawnych z uwzględnieniem ogólnego rozporządzenia unijnego”, C.H. Beck Wydawnictwo Polska, Warszawa 2016,

[3] P. Litwiński, (w:) P. Pieńkosz, RODO kontra prawo bankowe: co dalej z kserowaniem i skanowaniem dokumentów tożsamości przy zakładaniu kont, Dziennik Gazeta Prawna, 28.8.2018 r., https://edgp.gazetaprawna.pl/e-wydanie/55612,28-sierpnia-2018/65367,Firma-i-Prawo/670977,RODO-kontra-prawo-bankowe:-co-dalej-z-kserowaniem-i-skanowaniem-dokumentow-tozsamosci-przy-zakladaniu-kont.html (dostęp: 19.03.2020 r.).

Czy bank może kserować dowód osobisty klienta?

 

chron