Prawo do odprawy pieniężnej a rozwiązanie stosunku pracy za siedmiodniowym uprzedzeniem

Zgodnie z regulacją art. 23 (1) § 4 k.p. w terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, pracownik może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem.

W związku z powyższym powstało pytanie, czy w takiej sytuacji pracownikowi przysługuje prawo do tzw. odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych.

Rozwiązanie przez pracownika umowy o pracę za 7-dniowym uprzedzeniem w trybie art. 23 (1) § 4 k.p. w związku z przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę nie wyklucza uprawnienia tego pracownika do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych.

Jednakże, prawo do odprawy przysługuje, gdy przyczyną rozwiązania umowy o pracę była istotna zmiana warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika. W takim przypadku pracownik inicjuje rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn, które leżą po stronie pracodawcy, tzn. że istotna zmiana warunków zatrudnienia niejako zmusza pracownika do rozwiązania umowy o pracę z własnej inicjatywy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 2009 r., sygn. akt II PK 275/08).

Tak więc rozwiązanie stosunku pracy w trybie ww. artykułu co do zasady nie uprawnia do nabycia odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, chyba że przyczyną rozwiązania stosunku pracy była poważna zmiana warunków pracy na niekorzyść pracownika.

W sytuacji zaś gdy w związku z przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę warunki pracy pracownika nie uległy pogorszeniu, poza tym, istotnym motywem rozwiązania przez pracownika umowy o pracę byłaobawa przed konsekwencjami wynikającymi z przypisywanego mu zaniedbania obowiązków pracowniczych – w tej sytuacji nie spełnił on przesłanek nabycia prawa do odprawy pieniężnej, o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2009 r., sygn. akt II PK 113/09).

Dodaj komentarz