Tag: EPIDEMICZNEGO

BIEG TERMINU DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI W OKRESIE PANDEMII

BIEG TERMINU DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI W OKRESIE PANDEMII

BIEG TERMINU DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI W OKRESIE PANDEMII

W dniu 8 marca 2020 r. weszła w życie ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych tzw. Tarcza Antykryzysowa.

W dniu 9 kwietnia 2020 r. Sejm uchwalił ustawę o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, tzw. Tarczę 2.0. W rzeczonym dokumencie dodano do Tarczy Antykryzysowej nowy przepis, to jest art. 15zzra w brzmieniu:

  1. Jeżeli podstawa do ogłoszenia upadłości dłużnika powstała w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, a stan niewypłacalności powstał z powodu COVID-19bieg terminu do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega przerwaniu. Po tym okresie termin ten biegnie na nowo. Jeżeli stan niewypłacalności powstał w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 domniemywa się, że zaistniał z powodu COVID-19.
  1. Jeżeli termin na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości ustalany jest z uwzględnieniem postanowień ust. 1 i wniosek o ogłoszenie upadłości zostanie złożony przez dłużnika w tym terminie, a brak jest wcześniejszego wniosku o ogłoszenie upadłości, określone przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe terminy, dla których obliczania znaczenie ma dzień zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości wydłuża się o liczbę dni pomiędzy dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a ostatnim dniem, w którym wniosek ten winien być złożony stosownie do art. 21 ust. 1, lub odpowiednio art. 21 ust. 2a, ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, bez uwzględniania postanowień ust. 1 niniejszego artykułu.

Ustawa trafiła do Senatu, który na dzień 15.04.2020 r. wyznaczył termin swojego posiedzenia.

BIEG TERMINU DO ZŁOŻENIA WNIOSKU O OGŁOSZENIE UPADŁOŚCI W OKRESIE PANDEMII

TELEMEDYCYNA W CZASACH ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO

TELEMEDYCYNA W CZASACH ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO

TELEMEDYCYNA W CZASACH ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO

W dniu 14.03.2020 r. na terenie całej Polski, zaczął obowiązywać stan zagrożenia epidemicznego w związku z rozprzestrzenianiem się koronawirusa SARS-CoV-2. Nasze społeczeństwo stanęło przed dużym wyzwaniem, jakim jest w obliczu zagrożenia zdrowia, szybkie przeorganizowanie spraw zawodowych i osobistych. Przywrócono czasowo kontrolę granic, zawieszono obowiązek uczęszczania do placówek edukacyjnych, ograniczono możliwość korzystania z placówek handlowych, wprowadzono możliwość pracy zdalnej. Na naszych oczach doszło do przeniesienia znacznej części naszej codziennej aktywności do świata wirtualnego, istniejącego on-line dzięki sieci Internet oraz nowoczesnym systemom IT.

Widoczne zmiany wystąpiły w obszarze służby zdrowia. Doszło m.in. do przekształcenia poszczególnych szpitali w szpitale zakaźne, wprowadzono całkowity zakaz odwiedzin w szpitalach, doszło również do odwołania planowanych wizyt u lekarzy specjalistów, przekładane są planowane zabiegi itp. W obliczu zagrożenia koronawirusem, powstaje pytanie o faktyczną możliwość dostępu obywateli do podstawowych świadczeń opieki zdrowotnej np. w przypadku zwykłego przeziębienia, grypy, anginy. Zasadna będzie więc teza, iż obecna sytuacja stanowi ważny moment dla rozwoju w naszym kraju telemedycyny.

„TELEMEDYCYNA W CZASACH ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO”

Być może właśnie ten czas przyczyni się do upowszechnienia świadczenia usług medycznych z wykorzystaniem technologicznych form komunikowania się na odległość. Wskazać bowiem należy, iż tele-konsultacja medyczna może zakończyć się nie tylko zleceniem konkretnych badań i postawieniem trafnej diagnozy, ale również wystawieniem e-recepty oraz e-zwolnienia.

Zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tj. z dnia 28 stycznia 2020 r., Dz.U. z 2020 r. poz. 295) działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Przy czym, świadczenia te mogą być udzielane również za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.

Również ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tj. z dnia 22 lutego 2019 r., Dz.U. z 2019 r. poz. 537) wskazuje, iż lekarz i lekarz dentysta może wykonywać swój zawód także za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.

Obecnie działalność lecznicza w postaci świadczenia usług medycznych z wykorzystaniem technologicznych form komunikowania się na odległość nabiera nowego znaczenia i warto w nią inwestować.

Rozwój telemedycyny jest również możliwy dzięki upowszechnianiu się tzw. sztucznej inteligencji. Zastosowanie sztucznej inteligencji w telemedycynie w ostatnich czasach jest coraz częstsze. Współcześnie możemy rozróżnić cztery podstawowe obszary, w których sztuczna inteligencja zmienia oblicze telemedycyny tj.:

  • monitorowanie pacjentów;
  • przetwarzanie informacji zdrowotnych na temat pacjentów;
  • diagnozowanie pacjentów z użyciem inteligentnych systemów;
  • współpraca podczas analizy informacji.

Na chwilę obecną telemedecyna funkcjonuje głównie w zakresie szeroko pojętej diagnostyki. Każdy z nas ma możliwość zaznajomienia się ze swoimi wynikami badań krwi online, po uzyskaniu w gabinecie diagnostycznym specjalnej kombinacji cyfr stanowiących hasło w zestawieniu z loginem, który stanowi za zwyczaj nasz numer PESEL. Nie pozostawia wątpliwości, iż co raz większą rolę w zapobieganiu chorobom, diagnostyce pacjentów i monitorowaniu leczenia będzie odgrywać sztuczna inteligencja i telemedycyna.

TELEMEDYCYNA W CZASACH ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO